…Η συμπρωτεύουσα αντεπιτίθεται δυναμικά τον τελευταίο καιρό με πολλές και καλές κυκλοφορίες και μία προτίμηση στα πιο Hard Rock μονοπάτια. Οι Leftover Bullets, οι οποίοι μετράνε μόλις δυόμιση χρόνια ζωής, με μεγάλη όμως συναυλιακή δραστηριότητα, στην πρώτη τους δουλειά αναπολούν μία παλιότερη εποχή, μία εποχή απλότητας, μία εποχή που το jam-άρισμα ήταν απαραίτητο συστατικό για μια μπάντα. Και η αλήθεια είναι ότι σε μεγάλο βαθμό κατάφεραν να περάσουν αυτήν την νοσταλγία και στις συνθέσεις τους. Απλό, λιτό, groov-άτο Hard Rock, με μπόλικη party time αισθητική. Και αυτό νομίζω πως είναι και το κυρίως ζητούμενο σε μια τέτοια μπάντα. Δέκα κομμάτια γραμμένα με ειλικρίνεια, με πρώτο και βασικό σκοπό την προσωπική ανάγκη των μελών για την μουσική με την οποία μεγάλωσαν, χωρίς επιτηδεύσεις,“δηθενιές” και ποζεριές. Πιασάρικα κομμάτια, άμεσα, με πληθώρα από riff γεμάτα late 80s'/early 90s' αναφορές, που καταφέρνουν όμως να μην θυμίζουν τίποτα συγκεκριμένο. Έξυπνα βαλμένες εναλλαγές, με λόγο ύπαρξης, που εξυπηρετούν το κάθε κομμάτι άριστα, ακολουθώντας πάντα την ροή και το vibe του εκάστοτε κομματιού. Πληθώρα ηχοχρωμάτων, κάτι που αποτρέπει την όποια πιθανή μονοτονία και κάνει την ακρόαση ιδιαίτερα ευχάριστη. Δυνατό rhythm section, με τους Γιώργο Δημητριάδη και Δημήτρη Αργυρόπουλο στα τύμπανα και μπάσο αντίστοιχα, οι οποίοι “κλειδώνουν” πολύ καλά, δίνοντας στο τελικό αποτέλεσμα τον απαραίτητο όγκο. Ο frontman Γιάννης Βογιατζής, ιδιαίτερα ορεξάτος δοκιμάζει διαφορετικά μονοπάτια από ότι τον έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα με τους Starve The Hydra, ξαφνιάζοντάς με αρχικά (τόσα χρόνια τον άκουγα να γκαρίζει στις πρόβες). Δυνατές ερμηνείες, πολύ όμορφες αρμονίες, arena vibe ρεφρέν και παράξενοι πειραματισμοί που με λίγο καλύτερο ξεκαθάρισμα και “πάτημα” μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα. Κιθαριστικά όπως ανέφερα και παραπάνω, τα πράγματα ακολουθούν λίγο πολύ τα μέχρι τώρα ειπωμένα με τους Γιάννη Τέντσο και Γιώργο Καραθανάση να έχουν βρει τα πατήματά τους, με μοναδικό “παράπονο”από τα solos του Γιώργου, τα οποία ενώ σε γενικές γραμμές είναι καλά, δεν έχουν όμως την τεχνική απόδοση που ίσως να χρειαζόταν, στερώντας έτσι ένα μέρος της δύναμης του συνόλου. Τέλος, η παραγωγή που έγινε στα Red House Studio από τον Μανώλη Τσελεπή είναι καθαρότατη, με μία αρκετά live υφή, κάτι που ναι μεν ταιριάζει στον ήχο της μπάντας, στερεί όμως κατά την άποψή μου μεγάλο μέρος του νεύρου που θα μπορούσαν να έχουν. Οι Leftover Bullets παρουσιάζουν ένα αρκετά γεμάτο ντεμπούτο, δείχνοντας μια μπάντα με όρεξη και μεράκι. Χώρος για βελτίωση πάντα υπάρχει, μην ξεχνάμε ότι είναι η πρώτη τους δουλειά, αλλά το σημαντικό είναι ότι όλα τα συστατικά είναι εκεί και με λίγη ακόμα δουλεία και ξεκαθάρισμα μπορούν να κάνουν την διαφορά.
